maandag 31 oktober 2011

Happy anniversary, tinnitus!

Inmiddels zo’n vijf à zes jaar geleden begon het: na een luidruchtig feestje klonk een fluittoon in mijn oren, die nooit meer is weggegaan. Ja, veranderd is-ie wel: wat begon als het voortdurend klinken van een dwarsfluit transformeerde uiteindelijk tot een hoogtonig gesis. Heel wat minder afleidend. Gelukkig.

Al dat gefluit en gesuis is niet alleen irritant, het heeft zelfs een naam: tinnitus.

Afgelopen nacht ontwaakte ik reeds om vier uur, geheel zonder hulpmiddelen en ver vóór het ochtendgloren. Een paar uur tijd dus om eens in alle rust naar al dat gesis te luisteren. In mijn oor klinken inmiddels vier tonen: het hoge gesis - helaas niet op één toon, want dan had ik nog een gesimuleerd absoluut gehoor gehad (zo van: hee, dat liedje klinkt anderhalve octaaf lager dan mijn oorfluit, dus dan moet het in As-majeur staan!). Ook hoor ik een hele lage zoem, een iets hogere, pulserende brom en een geluid dat klinkt als het verbaasde openklappen van je oor als iemand er net met de vlakke hand op heeft geslagen..

Tinnitus en ik zijn nu dus ruim vijf jaar bij elkaar: het houten huwelijk, heet dat. Gezien de voortplanting mag het een goed huwelijk heten. Happy anniversary! Je vraagt je bij al dat fraais af: hoe zal het over tien jaar klinken?

De gemiddelde leeftijd voor de aanvang van tinnitus, oorsuizen, ligt zo’n 30 jaar hoger dan de mijne. Die zal de komende tijd wel snel dalen. Er zijn nogal wat jonge mensen met hun mp3-spelertjes die de 120 decibel met gemak en regelmatig halen, en daarmee zijn ze druk aan het kweken, want een beschadigd gehoor is een suizend gehoor. Alsof het ze erom te doen is. Ik kan niet zeggen dat ik mijn houten huwelijk van harte vier, maar kom, ik misgun ook niemand z’n feestje.

Je hoort wel eens van beschavingen, waar bijvoorbeeld schizofrenie als een wonder van de geest wordt gezien. Een sjamaan bijvoorbeeld schijnt eigenlijk iemand te zijn met een sterke mentale afwijking, en staat daarom hoog in aanzien. Misschien gaat dat bij ons ook ooit gebeuren - dat mensen straks des te meer tegen je opkijken naarmate je meer en hogere fluittonen hoort of zoiets.

Net waar je je plezier uit haalt, maar wie weet denken we daar straks allemaal heel anders over! En dan kan ik ons koperen, zilveren en gouden samenzijn altijd nog met champagne vieren.

1 opmerking: